debelopmint en layf's beritis

(Development and life's verities)
Serious mode ako ngayon. May kung anong ispiritong sumapi sa akin. Sa pagtatapos ng "Patayin sa sindak si Barbara", nalipat sa akin ang ispiritu ni Ruth. Kaya pag pacenxahan 'nyo na kung bitter ang aking tone ngayon. Awwwoooooooohhh!

Nakagawa tayo ng milya-milyang riles ng tren para maabot ang pinakadulong bahagi ng mundo.

   

Pwede nating liparin ang Paris or London o dili kaya'y pumunta sa buwan.

Mas gusto nating maglibut at gumala, only to discover later that there is nothing better than to sleep at home.

 

 

 

Nakagawa tayo ng matatayog at matataas na gusaling animo'y hagdan tungong langit.

 

 

Pero ganun pa rin, kelangan pa ring bumaba, when its time to die.

Naimbento natin ang computer para bumilang at resolbahin ang ating mga problema. Gumawa ng robot para gumawa ng ating mga trabaho. Pero anong mangyayari sa atin kung wala na tayong gawain?

Ang hindi lang siguro kaya ng computer ay ang pagmamahal at pagkamuhi. Hindi rin nito masasabi kung pinili mo si Papa Jesus at mapuno ng pagmamahal o pinili mo si Taning at pumunta sa impiyerno!

We acquire more knowledge and less wisdom. We acquire wider experience and limited intelligence. Marami tayong alam sa mga nangyayari sa ating paligid subalit tayo'y mangmang sa mga nangyayari sa ating sarili.

We have more of quantity less of the quality. We have produced more noise and pain, be it in music or politics.

Marami tayong naririnig at nakikitang mga bagy-bagay but absorb nothing. Ang dami nating daldal at chismax yet accomplish nothing!

We crave more for luxuries and care less for necessities; indulge in frivolities and prepare less for exigencies.

We have concocted all sorts of remedies for almost all known maladies. Pero hindi natin iniintindi and gamot sa ating kahibangan!

 

 We have developed high-tech gadgets to detect the faintest sound in the solar system. But we never bother to establish a communication with our own conscience, at least!

It seems that our thinking is computerized and our own living are mechanized. Can't distinguish anymore what is good from what is bad, figure out what is more from what is less or what is wrong and what is best!

Hindi nga natin alam minsan kung kelan tayo tatawa o iiyak, mabuhay o mamatay.

But its all the same story. I can always tell when computers hang! Hindi ako makakapag-blog!

But just keep your sense of humor at wag kang bitter.

More troubles have just begun.