My Lakbayan grade is B-!
IMbes na may plans ako to post those i''ve saved in my outlook draft, uuwi na lang ako ay di ko pa rin nagagawa sa dami ng aking customers gabi-gabi! PAno naman kasi December at christmas season kaya maraming customer ang naghahanap ng aking serbisyo publiko dahil limpak-limpak ang kanilang salapi! Hindi 'nyo kasi naitanong, professional colboy po ako. Nag-aral pa ako ng International Relations on Customer Service sa PS University para lang sa propesyong ito! Kaya sa panahong maraming pera sina Uncle Sam, lagi akong natutuyuan ng laway sa pag entertain sa kanila at namamanhid lagi aking pwet para ma-service sila! He he he.
Sana lang literal 'sya noh! Sino ba namang laway ang hindi matutuyo 'nyan kung walong oras kang magsasalita ng tuloy-tuloy! At op kors iinit at mamamanhid lagi ang pwet mo sa kakaupo sa swivel chair mo! How i wish naging pootah na lang ako! Tuyo man laway ko at least nasasarapan ako. Manhid man pwet ko at least nakakapag-helicopter ako!Ha ha ha. Cenxa na. Malandi na kung malandi. Kebs!He he he
Moving forward, i have a sense of flight for the year 2008! A feeling of further independence and freedom. A feeling of floating beyond the stratosphere. (emote mode :) ) Wala lang feeling ko lang kasi minsan ako si Darna na pwedeng lumipad kasi saan. I wish!
Kaya nung natagpuan ko ang Lakbayan from Nash , na inspire ako to trackback the places ive been through. At heto na nga ang mapa na 'syang ebidensya ng aking paglalakbay tungo sa mga lugar kung saan maraming lalaki, lalaki, at gwapong lalaki!He he he! Bihira akong mag travel for picturesque landscape. Main target ko kasi sa aking mga escapades ay di lang adventure na puro mountain climbing, scuba diving or trekking. Hinahanap-hanap ng aking dugong rainbow and mga lugar na 'yung tipong pag lilingon ka ay magiging asin ang katawan mo.He he he. BUt seriously, sa mga napuntahan kong lugar, hindi lang Sodoma at Gomora ang aking mga nakita. May mga lugar din namang maitatabi mo ang libog mo at yung tipong liliit ang betlog mo sa takot. Anjan ang Tore Ni David sa Bukidnon at ang sunken cemetery sa Camiguin.
Lets have some geography lessons. :) I knew I had been confined mainly on the land of promise--Mindanao. Inisip ko kasi, before i'll explore other places, i have to explore my homeland first. Thus explains why most of my travels are confined in Mindanao. That also explains kung bakit gayun na lang galit ko sa mga ibang tao na pinipintasan ang islang ni hindi man lang nila natapakan.
In response to few negative comments, Mindanao had been a land of peace for peaceful people. If you are a stranger to the island, act accordingly. Hindi yung tipong may billboard ka sa ulo mo. It must be noted that there are some isolated places na hindi ka pwedeng basta-basta ka na lang pupunta like some remote barrios in Basilan. At hindi rin totoo na in all of Mindanao ay tunog ng putukan at bomba ang maririnig mo. In contrary however, what you will hear is the sound of nature's bounty.
Lahat ng lugar ay mayroong mga red spots. Hindi lang red light districts, may mga red alert na places din. At hindi nawawala sa listahan ang mga lugar ng mandurukot lalo na dito sa Manila. Naisip ko nga, di bale nang aswang lang ang kinakatakutan ko sa probinsya wala namang mandurukot at dugo-dugo gang! Dito kasi, nakakatakot. Ok sana kung aswang lang kalaban mo at least bawang lang katapat nya. Hindi mo kasi alam kung sino sa mga katabi mo sa jeep at bus ang holdaper. Lalo na dito sa Makati na naka corporate attire pa ang mga manloloko! Sossy di ba holdaper lang pala!
PEro sang lugar ka man mapadpad, sang lupalop ka man ng daigdig mapunta, babalik-balikan mo pa rin ang mga takot at saya na dulot ng iyong lugar na kinagisnan. After all, that what makes you as a person and this country unique. A boiling pot of culture kasama ang fear, joys, anxiety and excitement!
How much of the Philippines have you visited? Find out at Lakbayan!
Created by Eugene Villar.
0 Comments