tribute to my baby angel

 

 

usahay sa atong kinabuhi mo abot jud ang panahon nga wala sa atong mga plano, panahon nga bisan ang equation ni einstien walay mahimo, bsan c notra damos dli ka tagna... ma'am oddett i mis u so much.. sauna, mag storya pa tah, u gv me advise, treat me as ur brother... ug pagmahal sa usa ka igsoon..usahay, mahimo pa ka nku nga secretary.. but sa imong pagkawala aning nga kalibutan.. sa imong pag panaw, sa imong pag bya ka namo,, dli na madayon ang mga condo units nato ani, ang reunion nga usa sa atong gi.andaman 5 yrs from now.. ang stroller sa imong baby nga ako unta ang na assign..unsaon taman.. wala man jud tah nasayod sa tanan, gimingaw naman nmo c Lord.. gusto nman ka nya makauban maam... ingats nlang sa byahe.. ayaw kabalaka, mo sunod ra btaw kung kabubut.on na sa Ginoo.. mis u so much maam, n my prayer nalang tka ma istorya..... i luv u so much.. i mis u so much.. i mis u.. i mis u.. good bye maam teds, goodbye ate, goodbye to u my friend, goodbye... mahal na mahal ka namim maam...

 Junjie Pito 

Former Governor, College of Engineering, Misamis University

Tama si Junjie Maam Odette. Sa wakas may tama rin syang sinabi. Alam mo naman ciguro Dette kung bakit nasabi ko yun sa kanya. Wala naman talagang matinong ginawa yung mga Engineering students na yun lalo na ngayong engineer na sya! Sa Saudi pa sya nagkalat ngayon. (heheheheh peace!)

Nung unang apak ko pa lang sa DSA office naging ate na kita. Ikaw yung nag guide sa akin. Nag orient sa akin about my job description, my line of duties pati na rin mga linya na hindi ko pwedeng puntahan at hawakan. Alam ko tiniis nyo ni Sir Jo ang pagiging maldita ko. Sorry po talaga. Nagdadalaga pa ako nun kaya mahirap akong makasundo lalo na pag may dysmenorrhea ako.

Hanggang sa naging magkasundo rin tayo sa lahat ng bagay. Naging sumbungan ng mga hinanakit, mga pantasya natin sa buhay at higit sa lahat ng ating mga girls talk na halos lahat about boys. Naalala ko pa yung mga gabing dun ako nakikitulog sa inyo dahil gusto mo lang mag kwento sa boylet mo. Pinakinggan kita ng buong puso kahit may mga exams at quizzes ako. Yung mga kasiyahan natin sa office pag may palpak tayong ginawa. Yung mga asaran natin ni Sir Jo. Tandang-tanda ko pa kung pano ka umiyak kahit anjan si Mommy Cecil mo pag tinutukso ka namin sa boss nating si Joey.

Ikaw ang unang saksi ng aking pagdadalaga. Naalala mo pa ba yung isang maritime student na na-interview mo. Sabi mo gwapo. Nanghihinayang naman ako nun dahil may class ako nun. Pero pinagbigyan mo pa rin ang kalandian ko. For the sake of our friendship. Pinilit kitang wag mo nang gawin pero pinatawag mo pa rin sya at sinabing hindi pa tapos enrollment nya. Kelangan pa nyang humarap sa akin for another interview at mag submit ng full body picture. Nag submit naman si Ragsac at nagkaharap nga kami. Kahit alam kong duda sya sa koneksyon ng editor-in-chief sa enrollment process. Saksespul pa rin tayo sa trip natin. Na-interbyu ko sya about his likes and dislikes kunyari ilalagay sa campus hearthrob ng magazine habang tawa ka ng tawa sa likod ng aparador. Namumula ka nga nun sa tawa eh.

Ikaw na rin ang tumayong ate sa akin. Pag may naka set akong meeting sa staff ko anjan ka para hintayin ako. Pag may mga overnight works ako lagi mo akong tinutulungan. Pero naging fair ako sayo. Sa mga gabing naghahanda ang university for ISO certification hinahatid kita lagi sa bahay nyo galing overtime. Hinding hindi ko makakalimutan ang mga kulitan natin while walking. We were so happy then!

But our friendship is not all about happiness. You have been a very consistent ate. You were there to condole me when my sister died. Your presence and the rest of the Collegian staff and central student council has helped us grieving. And i'm so thankful for you about that. You and Sir Joey dahil kayo ang may pakana ng lahat. Sa mga pagkakataong gusto nating umiyak dahil sa pagod during Intramurals at magpakapuyat sa mga Discomural at Mursoyawan dahil sa pagbibinta ng mga candy at tubig. Sa mga successful event during foundation days, ikaw lahat nasa likod nun. Kahit minsan umaabuso na kami sa kabutihan mo (lalo na si junjie). Kahit di mo trabaho ay pinapagawa namin sayo. Pati love life ng mga supot na governors sayo pa binubuhos lahat.

Dette, sorry if naging kunsintidor ako sayo. Alam kong kinokunsinti kitang kumain ng junk foods at isawsaw sa suka. Mapilit ka kasi. Alam kong favourite mo yun kahit bawal sayo. Hindi ko kasi kayang tiisin ang mukha mo pag nagmamakaawang wag isumbong sa mommy mo at kay Sir Jo.

Reregaluhan sana kita ng crib sa baby mo pero hindi nyo ko hinintay. Sana hindi kayo bumigay para magkaroon ng katuparan ang ating wish na maging magkumare. Sawa na rin akong tawagin kang maam or tedj. Mas masarap sa tenga kung mare na lang.

Dette... mamimiss kita! Sa totoo lang.

Inaasam-asam kong balikan ang DSA office pag naging saksespul na ako dahil alam kong nandun ka lang para bigyan ako ng hug at congratulations. Hindi ko na rin matatanggap ang pangako mo sa aking pillow at T-back. Mag-isa na lang akong kakain ng imported corned beef nito. Peyborit mo yun di ba?

I know DSA office will never be the same again without you. Alam kong mahihirapan si Sir Jo sa iyong biglaang paglisan. Concern na concern ka pa naman sa kanya. Kahit may sakit ka dati pumapasok ka pa rin dahil ayaw mong ma stress si bossing sa opisina.

We have been very vocal about our filial love to each other. At mamimiss ko yun. You are the only person na napagsasabihan ko ng "i love you" anytime of the day. Wala na ring magsasabi sa akin ng ganun.

Sayang!

Sosorpresahin sana kita pag-uwi ko. Pero ako yata sinorpresa mo sa iyong pagkawala! Ang daya mo Dette hindi ka man lang nagpaalam sa akin. Di ba sabi mo walang iwanan? Di ba sabi mo friendship kahit matanda na tayo? Kahit ulyaning bakla na 'ko? Pero bakit mo 'ko iniwan?

Naghihimagsik man ang aking kalooban ay pilit ko pa ring tinatanggap ang katotohanan. Alam kong hindi ito panaginip dahil dalawang araw na kong gising at hindi pa ako nakatulog.

I will miss you Dette...
I know ayaw mo kaming malungkot sa iyong pag-alis dito sa earth kaya magkahalong ngiti at sipon ang mukha ko ngayon habang sinusulat ito. Salamat sa alaala. Salamat sa pagmamahal. Salamat sa iyong ngiti!

Salamat sa lahat.

I know that you've never left us, for the good that we have become because of you will always stay. Your memories will always be there, reminding us that we should be thankful and happy not because we have lost an angel, but because, for once in our lives, that feeling lived in our hearts and made us happy.

Baby Angel... Paalam...